W dniu 20 czerwca 2018 r. Osiągnięto porozumienie co do brzmienia przepisów rozporządzenia w sprawie zarządzania unią energetyczną („Zarządzanie UE”), które określi sposób przygotowania Zintegrowanego Krajowego Systemu Energetyczno-Klimatycznego. Plany na lata 2021-2030 oraz monitorowanie i raportowanie przez państwa członkowskie realizacji celów energetyczno-klimatycznych Unii Europejskiej do 2030 roku. Osiągnięty kompromis dotyczy również Dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej („EED”), która określa cele dotyczące poprawy efektywności energetycznej i osiągnięcia oszczędności energii zużywanej przez odbiorców końcowych. Osiągnięcie kompromisów w sprawie rozporządzenia UE w sprawie zarządzania oraz nowego brzmienia dyrektywy OZE i dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej oznacza, że ​​pakiet legislacyjny przedstawiony w listopadzie 2016 r. Jest na końcowym etapie uzgodnień. Tym samym prezydencja austriacka rozpoczynająca 1 lipca 2018 r. Będzie prowadziła negocjacje mające na celu uzgodnienie ostatecznego brzmienia dyrektywy i rozporządzenia o wewnętrznym rynku energii elektrycznej, rozporządzenia w sprawie ACER oraz rozporządzenia w sprawie gotowości na ryzyko w sektorze elektroenergetycznym. Osiągnięty kompromis w sprawie unijnego rozporządzenia w sprawie zarządzania, dyrektywy EED i dyrektywy OZE w znaczący sposób ułatwia realizację tego zadania, najprawdopodobniej oznaczając zakończenie negocjacji całego pakietu jeszcze przed końcem 2018 roku. Mając na uwadze powyższe, polski Stowarzyszenie Elektroenergetyczne („PKEE”) pragnie przedstawić swoje stanowisko w sprawie kluczowych rozwiązań przyjętych w rozporządzeniu UE w sprawie ładu korporacyjnego oraz w dyrektywie w sprawie efektywności energetycznej. Prezydencja austriacka rozpoczynająca 1 lipca 2018 r. będzie prowadzić negocjacje zmierzające do uzgodnienia ostatecznego brzmienia dyrektywy i rozporządzenia o wewnętrznym rynku energii elektrycznej, rozporządzenia w sprawie ACER oraz rozporządzenia w sprawie gotowości na ryzyko w sektorze elektroenergetycznym. Osiągnięty kompromis w sprawie unijnego rozporządzenia w sprawie zarządzania, dyrektywy EED i dyrektywy OZE w znaczący sposób ułatwia realizację tego zadania, najprawdopodobniej oznaczając zakończenie negocjacji całego pakietu jeszcze przed końcem 2018 roku. Mając na uwadze powyższe, polski Stowarzyszenie Elektroenergetyczne („PKEE”) pragnie przedstawić swoje stanowisko w sprawie kluczowych rozwiązań przyjętych w rozporządzeniu UE w sprawie ładu korporacyjnego oraz w dyrektywie w sprawie efektywności energetycznej. Prezydencja austriacka rozpoczynająca 1 lipca 2018 r. będzie prowadzić negocjacje zmierzające do uzgodnienia ostatecznego brzmienia dyrektywy i rozporządzenia o wewnętrznym rynku energii elektrycznej, rozporządzenia w sprawie ACER oraz rozporządzenia w sprawie gotowości na ryzyko w sektorze elektroenergetycznym. Osiągnięty kompromis w sprawie unijnego rozporządzenia w sprawie zarządzania, dyrektywy EED i dyrektywy OZE w znaczący sposób ułatwia realizację tego zadania, najprawdopodobniej oznaczając zakończenie negocjacji całego pakietu jeszcze przed końcem 2018 roku. Mając na uwadze powyższe, polski Stowarzyszenie Elektroenergetyczne („PKEE”) pragnie przedstawić swoje stanowisko w sprawie kluczowych rozwiązań przyjętych w rozporządzeniu UE w sprawie ładu korporacyjnego oraz w dyrektywie w sprawie efektywności energetycznej. rozporządzenie ACER i rozporządzenie w sprawie gotowości na ryzyko w sektorze energii elektrycznej. Osiągnięty kompromis w sprawie unijnego rozporządzenia w sprawie zarządzania, dyrektywy EED i dyrektywy OZE w znaczący sposób ułatwia realizację tego zadania, najprawdopodobniej oznaczając zakończenie negocjacji całego pakietu jeszcze przed końcem 2018 roku. Mając na uwadze powyższe, polski Stowarzyszenie Elektroenergetyczne („PKEE”) pragnie przedstawić swoje stanowisko w sprawie kluczowych rozwiązań przyjętych w rozporządzeniu UE w sprawie ładu korporacyjnego oraz w dyrektywie w sprawie efektywności energetycznej. rozporządzenie ACER i rozporządzenie w sprawie gotowości na ryzyko w sektorze energii elektrycznej. Osiągnięty kompromis w sprawie unijnego rozporządzenia w sprawie zarządzania, dyrektywy EED i dyrektywy OZE w znaczący sposób ułatwia realizację tego zadania, najprawdopodobniej oznaczając zakończenie negocjacji całego pakietu jeszcze przed końcem 2018 roku. Mając na uwadze powyższe, polski Stowarzyszenie Elektroenergetyczne („PKEE”) pragnie przedstawić swoje stanowisko w sprawie kluczowych rozwiązań przyjętych w rozporządzeniu UE w sprawie zarządzania oraz w dyrektywie w sprawie efektywności energetycznej.

Dyrektywa w sprawie efektywności energetycznej

Dyrektywa w sprawie efektywności energetycznej wprowadza niewiążący dla całej E uropy cel poprawy efektywności energetycznej o 32,5% w stosunku do prognoz zużycia na 2007 rok. Co ważne, zgodnie z najlepszą wiedzą PKEE, państwa członkowskie zachowają elastyczność w wyborze, czy będą realizować cel w zakresie zużycia energii pierwotnej czy finalnej. Ponadto państwa członkowskie będą autonomicznie deklarować możliwe do osiągnięcia redukcje zużycia energii i przedstawiać swoje krajowe wkłady w realizację ogólnounijnego celu, zgodnie z postanowieniami wynegocjowanego rozporządzenia w sprawie zarządzania UE.

W trakcie negocjacji ustalono ponadto, że poziom rocznych oszczędności energii sprzedawanej odbiorcom końcowym określony w art. 7 dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej wyniesie 0,80%. Wartość ta została określona na poziomie niższym niż wskazano w początkowych stanowiskach Rady i Parlamentu; Jednak ostatecznie osiągnięte porozumienia obejmują ograniczenie elastyczności, co pozwala państwom członkowskim na zmniejszenie tego celu w praktyce. Bez tej elastyczności wynegocjowany poziom docelowy zyskał bardziej namacalny charakter.

Rozporządzenie UE w sprawie rządzenia wprowadza narzędzia, które mają umożliwić koordynację poszczególnych działań przez poszczególne państwa członkowskie, tak aby umożliwić osiągnięcie celów wyznaczonych na poziomie UE do 2030 r., A mianowicie:

1. 32% udział energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto według wyniku negocjacji w rozmowach trójstronnych dot. Dyrektywy w sprawie promocji stosowania energii ze źródeł odnawialnych, oraz
2. 32,5% celu w zakresie efektywności energetycznej, zgodnie z wynikiem negocjacji w ramach rozmów trójstronnych dotyczących dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej.

W związku z brakiem celów krajowych w nowej Dyrektywie OZE, Rozporządzenie w sprawie zarządzania UE nakłada na każde państwo członkowskie obowiązek przedłożenia do końca 2018 r. Projektu pierwszego Zintegrowanego Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu („KPEiK”) zawierającego m.in. deklarowany krajowy udział OZE w końcowym zużyciu energii w 2030 r. stanowiący wkład w realizację celu unijnego. Komisja Europejska będzie oceniać projekty, a następnie ostatecznie zatwierdza ostateczny tekst przedłożonych planów i będzie monitorować ich wykonanie.

W ocenie PKEE powyższe rozwiązania, tj. Brak celów krajowych oraz możliwość samodzielnego zadeklarowania poziomu wpłat, pozwolą na zachowanie odpowiedniego poziomu elastyczności przez państwa członkowskie. PKEE w pełni popiera decyzję, zgodnie z którą państwa członkowskie będą indywidualnie ustalać swój możliwy do osiągnięcia udział OZE z uwzględnieniem ich sytuacji ekonomicznej, konieczności zapewnienia stabilności swoich systemów elektroenergetycznych, dostępnego potencjału, w tym kosztów technologii oraz poziom obciążenia konsumentów.

Zwracamy jednak uwagę, że zgodnie z zapisami rozporządzenia elastyczność państw członkowskich podlega pewnym ograniczeniom w postaci określenia trajektorii rozwoju OZE, minimalnego udziału OZE, wzoru wyliczenia celu. w oparciu o obiektywne kryteria i możliwość wydawania zaleceń przez Komisję Europejską. Państwa członkowskie będą zobowiązane do zapewnienia, że ​​wzrost udziału OZE zostanie rozłożony równomiernie w okresie 10 lat. W tym celu przewidziano trajektorię rozwoju OZE, zakładając, że istotne będzie nie tylko osiągnięcie ostatecznie zadeklarowanego udziału na 2030 r., Ale także osiągnięcie wcześniejszych etapów – kamieni milowych. Przyjęta trajektoria zakłada, że ​​na poziomie UE w pierwszym kamieniu milowym, czyli 2022 r.

Ponadto przyjęte rozwiązania uwzględniają formułę obliczania procentowej wartości godziwej składki krajowej. Formuła będzie stosowana tylko wtedy, gdy w wyniku oceny projektów planów przedłożonych przez państwa członkowskie Komisja Europejska dojdzie do wniosku, że dobrowolnie zadeklarowane wpłaty krajowe nie zapewnią osiągnięcia ogólnounijnego celu. W takim przypadku najprawdopodobniej państwa członkowskie otrzymają od Komisji nieobowiązkowe zalecenia dotyczące podniesienia ich wkładu w ogólnounijny cel OZE na podstawie obliczeń wynikających ze wzoru.

Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą, Komisja Europejska nie uzyskała na mocy rozporządzenia dalszych trudnych środków egzekwowania celów w państwach członkowskich, co uzasadnia nieprzestrzeganie zaleceń. Według dostępnych źródeł rola Komisji Europejskiej ograniczała się do wskazywania i krytykowania krajów deklarujących niewystarczające ambicje – jednak ostateczne potwierdzenie charakteru uprawnień Komisji będzie możliwe po opublikowaniu uzgodnionego tekstu rozporządzenia.

Podsumowanie

Naszym zdaniem osiągnięty kompromis w sprawie EED w znacznej mierze pozwala na uwzględnienie specyfiki państw członkowskich; jednak ogólny cel został wyznaczony na bardzo ambitnym poziomie. Jednocześnie zwracamy uwagę, że mechanizm przewidziany w art. 7, stanowiący istotny wkład w osiągnięcie redukcji zużycia energii, nakłada znaczne obciążenie na dostawców energii dla odbiorców końcowych i stanowi duże wyzwanie dla krajowa energetyka stojąca przed kapitałochłonnymi inwestycjami modernizacyjnymi.

Rozporządzenie w sprawie zarządzania UE wprowadza narzędzia zwiększające zdolność Komisji Europejskiej do ingerowania w polityki energetyczne państw członkowskich. Należy pozytywnie ocenić zdolność do refleksji przy ustalaniu krajowego wkładu w osiągnięcie ogólnounijnego celu, specyfikę poszczególnych państw członkowskich UE, nie ograniczając jednocześnie ambicji tych państw członkowskich, które zamierzają rozwijać OZE w większym stopniu. Takie podejście naszym zdaniem zapewnia właściwą równowagę między poszanowaniem specyfiki państw członkowskich i niezbędną elastycznością a dążeniem do wspólnego osiągania celów na poziomie UE. Ponadto ważne będzie, aby Komisja Europejska przestrzegała omówionej powyżej elastyczności w procesie uzgadniania krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu, a tym samym umożliwiła państwom członkowskim ustalenie ich wkładu w osiągnięcie celów na poziomach nieobciążających nadmiernie ich gospodarek.

Do pobrania: